dreams have ups and downs

Weekend een tijd om te relaxen en zonder zorgen te gaan ontdekken.

Zaterdag een rustige dag eerst heerlijk uitgeslapen en toen op mijn gemakje naar Alexanderplatz gegaan met de U- bahn. Het was een lange rit met veel mensen.
Op een bepaald moment kwam er een mevrouw de coupe in, aan haar kleding en gesteldheid te zien bracht ze haar leven op de straten door. Ze had een grote tas bij gevuld met flesjes (dat zie je hier veel: oudere, zwervers, pensionadas die flesjes verzamelen voor het statie geld). Door een onverwachte beweging van de metro viel haar tas om.
Een gedeelte van de flesjes rolde over de vloer, het was triest om te zien hoe weinig mensen haar hielpen met verzamelen van de flesjes. Een klein jochie van ik denk ongeveer 7 stond op duwde zijn moeder aan de kant en begon te vrouw te helpen. Een hartverwarmend tafereel.

Verder was mijn dag gevuld met toeristen en winkels. Helaas moet ik toegeven dat het op sommige moment best eenzaam voelt. Alleen in zo'n grote stad. Een goed voorbeeld is het passen van kleding en een shirtje aan doen en twijfelen. Er is niemand die kan zegen oei nee doe toch maar niet, of Wauw ja zeker doen!

Verder ben ik naar een van mijn favourite plekjes geweest met uizicht op de Berliner dom en aan de andere zijde de Spree. Onder de bomen in de schaduw een straatartist op de achtergrond en een koel briesje. op die momenten is het gevoel van ultiem geluk van toepassing. Kijkend naar mensen die passeren en druk zijn mijn hun leven.

Het park voor de Berliner dom was druk omdat het prachtig weer was. Veel toeristen. Zo heb ik maar liefst 8 groepjes, koppels, meiden gezien die al springend een foto wilde maken met de Berliner Dom op de achtergrond. Wederom een standaard pose denk ik.

Hierna ben ik met een voldaan gevoel naar huis gegaan toch zweefd er nog een verloren gevoel in me een soort mix van eenzaamheid en emoties en confrontatie dat dit vanaf nu mijn thuis is. Deze gedachte maakt me onwijs blij omdat ik eindelijk heb wat ik wil maar toch schuilt er ook veel angst en een licht gevoel van heimwee niet naar Liempde maar meer naar vrienden, gezin en Kuma. Het veilige van altijd iemand in de buurt waar je heen kan is weg nu en dat is een moeilijke gedachte.

Maaar ik ben nog steeds waar ik wil zijn : Berlijn!